osji 

دل تا لبم تا دعایی براید 
اجابت زهر یا ربم می تراود

ز دین ریا بی نیازم بنازم

ز کفری که از مذهبم میتراود

 مرا آهوی چشمانت بیابان تا بیابیان میدواند

آی من آهوشکارِ دام در دستم 

   خسته از تــــنهایی یک قافــــله ساغر بدستِ سرخ 

  میرسم تا دشــت غربـــت      وای ازغربــت      هـــزاران گل به پایت سجده می نوشند و من مِــــی نوشِِِ غربت

  تو آن آهـوی مِشکــــین چشم مُشکــین بوی زهـــــــرایی  من آن صیـــــــــــاد ره گم کرده در فــواره ای از نور

آهــــــو کو؟ نا پیداست گمانم رفت در قلـــب تمام نـــــــور!       آی چشمــــــانم نمی بیند سراپا آتش هجـــــــــرم

 ودستانی که نه سرشاخه خشک اجابت بر بلندای نیاز 

تو آن ساقی سقاخانه عشقی    و من جامم تهی    پر از تشنگی

خمارم کن یا مولا،، خمارم کن یا مولا