خمار و نافذ و مست

چشم، چشم، دو تا چشم                                 خمار و نافذ و مست

مو، مو، یه خرمن                                                قشنگ و مشکی یکدست

خط، خط دو ابرو                                                  مشکیه و کمونی                                           

خال، خال، دو گونه                                              گونه ای استخونی

لب، لب دو تا لب                                                 همین جوری می خنده

قربون برم ماشاءالله                                            بابام چه قد بلنده

دندوناشو ببینین

عینهو مرواریده

بابا به این خوشگلی

هیچ جا کسی ندیده

دست، دست، دو تا دست

چه مشکلها که حل کرد

میگن که وقت رفتن

مادرمو بغل کرد

بابام منم بغل کرد

دست بابام چه گرمه                                  حُسن، حُسن، محاسن

ریش بابام چه نرمه                                     پا، پا، دو تا پا

راهی جبهه، بی تاب                                  مامان با گریه می ریخت

پشت سر بابام، آب

چشم، چشم، دو تا چشم

شب تا سحر بیداره

مو، مو، یه خرمن

پر از گرد و غباره

خط، خط، دو ابرو

خاکیه و کمونی

چشم، خال دو گونه

بارونیِ بارونی

لب، لب، دو تا لب

خشک و ترک خورده بود

آبروی آب رو

کام بابام برده بود

پا، پا، دو تا پا

خسته ولی پر توان

می بره حمله بابا                                          سوی عدو بی امان

دست، دست، دو تا دست                             گره کرده و مشته

با اون دستای گرمش                                    چه دشمنا که کشته

نیگا کنین عکسشو                                       چقدر قشنگ و زیباست

خونه عجب معطر

به عطر و بوی باباست

بابام کنار سنگر

روی موتور نشسته

محاسن خاکیشو

رنگ حنایی بسته

محاسن نرم اون

تو جبهه ها خونی شد

بابای قد بلندم

راهی مهمونی شد

چشم، چشم، دو تا چشم                خوابیده توی صحرا

تو جبهه ها شهید شد                      بابای ناز «زهرا»

خط، خط، دو ابرو                              قرمزه و کمونی

خال، خال، دو تا خال                         رو گونه و پیشونی

خالِ روی گونه هاش                         قهوه ای و قشنگه

ولی خال پیشونیش                         خونی و سرخ رنگه

پا، پا، دو تا پا                                    دست، دست، دو تا دست

دست و پای باباجون

زیر شنی ها شکست

قربون چشماش برم

همون چشمای مستش

کدوم دست پلیدی

زد و چشماشو بستش

اونی که دید، بابا جون

تو جبهه ها شهید شد

میگه تو خاک فکه

افتاد و ناپدید شد

آی دونه دونه دونه

نون و پنیر و پونه

بعد گذشت چند سال                  بابا اومد به خونه

چوب، چوب، یه تابوت                   که تو کوچه روون بود

جای بابا تو تابوت                         یه تیکه استخون بود

هزار هزار چشم مست               هزار هزار تا گونه

هزار هزار هزاران                        نگاه عاشقونه

هزار هزار محاسن                       یا خونی شد یا که سوخت

هزاران دل عاشق                      که توی سینه افروخت

هزارا هزاران، پدر                       هزار هزار تا، مادر

هزار هزار محبت                        هزار هزار تا همسر

هزار هزاران رفیق                      هزار هزار برادر

هزار هزار تا فرزند                      هزار هزار تا خواهر

هزار هزار رفاقت                       هزار هزار معرفت

هزار هزار تا عاشق

هزار هزار تا رأفت

هزار هزار تا نامزد

هزار هزار اهل دل

هزار هزار طراوت

شمع مجلس و محفل

هزار گل سر سبد

هزار هزار قد بلند

هزار هزار هزاران

هزار هزار تا، پیوند

هزار هزار شور و شوق

لبان پُر ز خنده

هزار هزار بسیجی

هزار هزار پرنده

هزار هزار پهلوون                        هزار هزار همخونه

رفتن که ما بمونیم!                     رفتن که دین بمونه!

نام برنامه : صعود تیم کوهنوردی بسیج کارکنان به مناسبت شصتمین سال تاسیس دانشگاه فردوسی مشهد زمان شروع برنامه : 12/05/1389

نوع برنامه : صعود به قله                                                                                                     زمان اتمام برنامه : 18/05/1389

نام منطقه : رشته کوه اشترانکوه                                                                 زمان فتح قله : ساعت 13:00 روز پنجشنبه 14/05/1389 موقعیت : شرق استان لرستان، حوزه استحفاظی شهرستان ازنا                  نام مربی : جعفر چراغچی آستانه

                                                                                                                 نام سرپرست : محمد عظیم علیزاده شیرازی

نحوه انتخاب اعضاء تیم :

تعداد درخواست شرکت کننده در برنامه صعود بیشتر از حد انتظار بود لذا برای بستن لیست نهایی جلساتی توسط مربی و سرپرست تیم برگزار و شرایطی چون تجربه صعود های قبلی ،آمادگی جسمانی و روانی  اعضاء در نظر گرفته شد و در نهایت  در شرایط مساوی طی قرعه کشی ، تیم منتخب کوهنوردی بسیج کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد به شرح ذیل بسته و تقسیم کار شد .

علی اصغر اکبری کلاهی طوسی مسئول پشتیبانی( اداره حفاظت فیزیکی ) محمد هادی رحیمی مسئول تدارکات ( دانشکده اقتصاد ) سید محمد رسولی مسئول کمپ 1( اداره حفاظت فیزیکی ) حسین برومند مسئول کمپ 2(مدیریت تربیت بدنی ) حامد بافنده ( اداره حفاظت فیزیکی ) محمد کدخدای (دانشکده اقتصاد ) مجتبی دهستانی ( دانشکده اقتصاد ) محمد رضا سهندی ( اداره امور خوابگاهها) اسماعیل خداشناس ( راننده ) امین احمدی ( کمک راننده )

حرکت سه شنبه 12/ مرداد / 1389 ساعت 14:00 پارکینک مقابل دانشکده علوم اداری و اقتصاد

تک تک اعضاء تیم با کوله و تجهیزات انفرادی که روز قبل در جلسه توجیهی تحویل گرفته بودند راس ساعت در محل حاضر شدند تأخیر نیم ساعت  مینی بوس کرایه ای دلشوره ای در چهره سرپرست تیم انداخت که با آمدنش برطرف شد.

تیم 11 نفره منتخب کوهنوردی بسیج کارکنان دانشگاه فردوسی مشهد رأس ساعت 16:00  روز سه شنبه 12/05/1389 در ابتدا مسیر 1400 کیلومتری مشهد تا روستای طیان قرار گرفت و پس از شکافتن دل جاده و پیش رفتن از میان 6 استان 22شهرستان کوچک و بزرگ و 78 روستای حاشیه جاده در ساعت 20:00 روز چهارشنبه 13/05/1389 پس از طی زمان 28 ساعت وارد روستای طیان شد.( مسیر مشهد- تهران با در نظر گرفتن زمان شام صبحانه و نماز بین راهی 17 ساعت به طول انجامید و ساعت 9:30 ابتداء اتوبان قم بودیم ساعت 11:45 پارک ملت اراک تا ساعت 16:00 صرف ناهار و استراحت و بعد از آن  ابتداء جاده بروجرد قرار گرفتیم ، ساعت 18:00 ورودی شهر بروجرد ، ساعت 19:15 وارد شهر دورود شدیم و بسمت شهرستان الیگودرز و ازنا به راه افتادیم ، کیلومتر 20 سمت راست راهی است که از روی ریل راه آهن عبور میکند و از میان روستای میان رودان پس از 2 کیلومتر طی مسیر به روستای طیان میرسیم البته گروه ما از روی ریل رد نشد. 3 کیلومتر جلوتر در حاشیه جاده  تابلویی با عنوان ((دربند ))توجه ما را به خود جلب نمود دهستان توریستی  دربند است  ایستگاه راه آهن دربند که مقصد خیلی از کوهنوردان صعود کننده به اشترانکوه است در پشت روستا واقع است عبور گله های گوسفند و گاوهای پرشیر ، درختان سپیدار سر به آسمان کشیده ، رودخانه پر آب حاشیه روستا ، مردمان شاد و با صفای روستایی ،شناسه ی زیبا  از یک روستای لرستانی را نشان میدهد. راه آسفالت را ادامه داده به ایستگاه راه آهن میرسیم یک قطار در حال تخلیه مسافر است ، مسافران از کنار پنجره برایمان دست تکان میدهند بعد از رفتن قطار ، سوزنبان راه را باز میکند و از روی ریل گذشته تا  به روستایی نزدیک به نام طیان رسیدیم که با ارتفاع 1880 متر از سطح دریا، در دامنه اشترانکوه،  محل شروع کوهنوردی واقع شده است  )

ساعت 20:10 در روستای طیان، جلو مسجد جامع حضرت ابوالفضل (ع) روستا از ماشین پیاده شدیم و پس از بررسی و آشنایی با منطقه و صحبت با خادم مسجد در تراس جلوی مسجد بیتوته نمودیم نسیم سرد و خنک ، بوی خاک ،هوای تازه کوهستانی نگاه طفلان معصوم روستایی و دختران قد و نیم قد روستایی با چادر های سفید گل منگولی ، صدای زیبای موذن مسجد که همه را به تعجب انداخته بود همه و همه دلچسبی شوق صعود را دو چندان میکرد  پس از اقامه نماز مغرب و عشاء به امامت آقای چراغچی و صرف شام ، جیره های کوه تقسیم و کوله ها بسته تا از شب به آرامی و سکوت گذرنموده و صبح فرج  آماده حمله ی قله شویم .

صعود :

ساعت 04:30 روز پنجشنبه 14/05/1389 در تاریکی بی آغاز و انجام ؛دری به روشنی انتظار می رویید و نسیمی تار و پود خفته ها را می لرزاند.هر کوهی حال و هوای خاص خود را دارد و نیز هم یک حال و هوا.      

ساعت 05:30 ده نفر همنورد با کوله پشتی سبک یک روزه  و آمادگی کامل و توکل بر خدای قادر متعال، به ستون یک از حاشیة سمت چپ روستا با شیب ملایم نسبتاً طولانی، در زیر آسمان صاف  به سوی قله اشترانکوه حرکت کرده و روستا را پشت سرگذاشتیم.مسئول تدارکات و تیم رانندگی در روستا باقی ماندند تا تدارکات برگشت تیم را تهیه نمایند. از تاریکی تا خیرگی آفتاب راه سپردیم ((چند عکس یادگاری از طلوع آفتاب اشترانکوه  )) بعد از عبور از اولین تپه  لحظاتی چند گلویی تازه کردیم کم کم در دامنة اشترانــکوه اوج گرفتیم. لحظه به لحظه نزدیکتر می شدیم.از دور عرض ادب کردیم.سر بر آ سمان ساییده بود با یخچال هایش و از آن دورها به ما لبخند می زد؛اشاره می کرد و ما را به بارگاهش فرا می خواند. قلة سر به فلک کشیده، با پیشانی سفید برفی، از دور کوهنوردان را نظاره می کرد هوای لطیف صبح کوهستانی و تماشای مناظر زیبای دامنه های سرسبز، کشتزارهای تازه درو شده ، بوته های بلند و درختچه های کوتاه، از طبیعت بکر و بدیع منطقه خبر می داد و. هزار و یک فکر از مخیله امان می گذشت . آیا دستمان به آسمان می رسید؟! باید دید.شوق عجیبی در دل داشتیم؛هر چند خاموش و لال بودیم.

ساعت08:45 ، ارتفاع 2750 متر ، پناهگاه و چشمه گل گل به ما خوش آمد گفت و چه گوارا .! چشمة جوشان، از مهمانان اشترانکوه پذیرایی می کرد. پناهگاه اشترانکوه چشمه گل گل، دارای دو باب ساختمان، با ظرفیت 40 و 15 نفر ی است . نیم ساعت زمانی کافی بود تا همنوردان با صرف مختصری صبحانه انرژی تازه گرفته وبه سمت قله که تعارف جرعه ای عشق مینمود به راه بیفتیم مسیر حرکت در امتداد پناهگاه و چشمه بود و راه پاکوب میان دو تپة مقابل، با گردش به راست، روی یال، کوهنوردان را به سوی قله هدایت می کرد. با افزایش شیب یال، سرعت حرکت کندتر شده و نفسها به شماره افتاده بود. جلودار گروه (آقای چراغچی ) با تجربه و مهارتی خاص، با توجه به  تناوب و طول قدمها، تنفس و ضربان قلب کوهنوردان را تنظیم می کرد و در فواصل معین استراحت می داد. با استفاده از تغذیة کوهستان(آجیل و مایعات) انرژی مصرف شده جبران می شد. کوهنوردان با نیم نگاهی به قله، با اراده ای  استوار، و روحیه ای عــالی، در حرکت بودند  هراز گاهی صدای پرنده های کوهی سکوت را می شکست گویی که اشترانکوه مراسم استقبال بر پا کرده.یکی از همنوردان با ذکر صلوات و دعای فرج به موسیقی روحبخش طبیعت پاسخ گفته و با ترکیب دعا و ورزش زیباییها و صفای کوهستان را دو چندان نمود در دامنه یال سمت چپ شخصی در حال جمع آوری گیاهان دارویی بود.

فتح قله :

دو نفر از همنوردان دچار گرفتگی عضله شدند و یکی هم ارتفاع زدگی باعث شد که در بین راه روی یال در شیب تند بمانند بقیه گروه پس از عبور از شیب تند ساعت 12:00 در پیشانی اشترانکوه به محل نسبتأ مسطح و نیمدایره شکلی به نام چال کبود رسیدیم که جانپناه فلزی کوچکی داشت و در سمت راست قلة گل گل با مسیری مناسبتر و طرف مقابل دیواره های پوشیده از برف  و در سمت چپ قلة سن بران با مسیری دشوار قرار داشت.ساعتی دیگر دست بر سقف آسمان میکشیدیم . تا قله راهی نمانده یک یا حسین دیگر ...... .چه ابهتی !چه کوهستان وحشی و مهیبی! چال کبود را دیوهای سیاهی احاطه کرده بودند وسایه های غول آساشان هیولاهایی را می مانست که ما را تهدید می کردند.و نه! شاید ما را و پناهگاه را در پناه خود داشتند. ناگاه هوا تغییر محسوسی کرد خداوند ابر و باد و باران و  صاعقه و تگرگ به راه افتاند .به دستور سرپرست تیم چون امکانات لازم نداشتیم به ناچارباید فرود می آمدیم . تا رسیدن به آسمان و دست ساییدن به سقف ملکوت و آنگاه دیگر هیچ چیزی ما را به ادامه زندگی بر نمی انگیزد.چه وصال کوتاهی .باید باز می گشتیم . بعد از گرفتن چند عکس یادگاری و ثبت لحظه های باز نگشتنی با قله خدا حافظی کردیم.نمی دانیم تا کی؟.تا هرگز ؟ و یا ...؟آه اگر می شد دوباره به دیدارش برویم.از مرگ نمی ترسیم .تنها از او مهلت می خواهیم تا سیراب شدن از تمامی قله ها . بلندی ها و اوجها................... و باز گشتیم.

فرود:

در ساعت 13:00، گروه با همان نظم و هماهنگی و با توجه به سختی مسیر، با دقت زیاد، از قله به طرف پایین حرکت نمود. حرکت از قله کوه به سمت دامنه بسیار حساستر و مشکلتر از صعود است و هر مقدار که شیب مسیر بیشتر باشد، به همان میزان سلامتی زانوهای کوهنورد در معرض خطر بیشتری قرار می گیرد. همچنین خطرات سقوط نیز در مرحلة فرود بیشتر از صعود می باشد. با هدایت جلودار، اعضای گروه،  با احتیاط بیشتر و حرکت  به صورت مارپیچی، شیبهای تند را پشت سر نهاده و ساعت 15:30 به پناهگاه گل گل رسیدیم.3 نفر جوانان عشایر محلی با اسلحه های شکاری تقریباً همزمان به جانپناه آمدند چند عکس یادگاری با شکارچیان جوان ثمره حضورآنان پس از اقامة نماز،  استراحت، تغذیه و تجدید قواو نوشیدن چای آتیشی  کوله پشتیها را از پناهگاه برداشته و به حرکت ادامه داده در بین راه سه تیم کوهنوردی (( یک تیم 5 نفره از بروجرد یک تیم 4 نفره از تهران و یک تیم 15 نفره متشکل از 7نفر پسر و 8 نفر دختر از شیراز  )) در حال صعود به قله بودند . ساعت 19:30 به روستای طیان که 14 ساعت قبل ترکش کرده بودیم  به پیشوازمان آمد از کنار مرقد شهداء روستا با ذکر صلوات و فاتحه ای گذشتیم ،گروه تدارکات در مسجد مشتاقانه به استقبال تیم آمدند غرور و خستگی دلچسب.....! چرا که از آن بلندیها می آمدیم.می آمدیم تا شکوه قله را توصیف کنیم.شب مهتابی با شکوهی را در مسجد به صبح رساندیم  .

ساعت 06:45 روز جمعه 15/05/1389پس از اقامه نماز اسباب اثاثیه ،کوله ها و....را جمع کردیم سوار بر مینی بوس از روستای طیان  و مردمان با صفای آن خداحافظی کرده و به قصد دریاچه گهر راهی شهرستان درود شدیم ایران گرامی و دوست داشتنی ما به راستی سرزمین عجایب و زیبایی‌ها است و علاوه بر گیرایی‌های فرهنگی، دارای جاذبه‌های طبیعی بسیاری نیز هست که هریک دنیایی از مناظر چشم نواز و دل انگیز را در خود جای داده‌اند. یکی از این دیدنی‌ها دریاچه‌ گهر واقع در استان لرستان است

دریاچه گَهَر

در میان رشته کوه اشترانکوه در استان لرستان واقع است. این دریاچه در منطقه حفاظت شده اشترانکوه و بین بخش زز و ماهرو الیگودرز و بخش مرکزی دورود قرار دارد. این دریاچه که به «نگین اشترانکوه» معروف است یکی از زیباترین دریاچه‌های طبیعی ایران به شمار می‌رود و با ارتفاع ???? متر از سطح دریا در میان منطقه حفاظت شده اشترانکوه واقع شده‌است.این دریاچه به سبب نداشتن راه ماشین رو تا حد زیادی از خرابی و آلودگی به دست انسان به دور مانده‌است.

در شهر دورود برای پیدا کردن مسیر قدری مشکل داشتیم این شهر هم همچون دیگر شهرهای ایرانی فاقد تابلوی راهنمای مناسبی است مسیر را پرسان پرسان پیدا کردیم ( از جاده ازنا که وارد شهر شدیم  میدان اول سمت چپ  سوی  مرکز شهر – میدان شهداء – میدان امام حسین (ع) – میدان لاله های واژگون -میدان امام رضا (ع) سمت چپ – از روی پل هوایی گذشته – میدان امام خمینی (ره) سمت راست عبور کرده – خیابان امام خمینی چهارراه چراغ قرمز دوم – سمت راست وارد خیابان شده به دوراهی که رسیدیم سمت چپ ازکنار بوستان بحرین سمت راست بولوار گهر به طرف جاده با سربالایی تند ادامه مسیر میدهیم(تپه نور الشهداء ) انتهای سربالایی قبور شهداء گمنام است با ذکر صلوات طی مسیر نموده اواسط راه  به ایستگاه حفاظت محیط زیست میرسیم یک کارت شناسایی گرو میگیرند که همین مسیر را دوباره برگردیم البته مبلغ 7500ریال نیز اخذ کردند وتعدادی بروشو منطقه گهر را دادند تا پارگینگ سرچشمه  4 کیلومتر دیگر طی کردیم مبلغ 40000ریال هم مسئول پارکینگ برای مینی بوس اخذ کرد ) ساعت 08:00 به پارکینگ سرچشمه رسیدیم مبدأ حرکت همگانی محلی به نام سرچشمه در دهستان سرآوند و در حومه دورود می باشد. فاصله دورود تا سرچشمه 20 کیلومتر است که راه آسفالته دارد ولی به علت وجود گردنه ها و پیچهای بسیار با خودرو در حدود 1 ساعت طی شد. از سرچشمه تا دریاچه را باید پیاده طی کرد. ساعت 09:00پس از صرف صبحانه چون مسیر مال رو بود اعلام شد که میتوان انفرادی مسیر را طی کرد وعده برگشت ساعت 7 بعد ازظهر کنار مینی بوس تیم تدارکات نیز همراه ما به راه افتادند . فاصله سرچشمه تا دریاچه در ابتدای راه روی یک تابلو، 18 کیلومتر نوشته شده بود.  افرادی که توانائی حمل کوله و بار را ندارند و یا خود توان رفتن ندارند می توانند از چهارپایانی که اجاره می دهند استفاده کنند.امسال (سال 89) نرخ اجاره هر الاغ  در مسیر رفت 20000 تومان و برگشت 25000تومان است . فاصله زمانی سرچشمه تا دریاچه بسته به توان افراد دارد. معمولاً ? ساعته است که به اشتباه به 2 ساعت راهنمایی شده بودیم که این عدم شناخت مشکلاتی را داشت ولی با هر مشقتی طی مسیر نمودیم  ارتفاع مبدأ حرکت در سرچشمه(????متر) با مقصد در کنار دریاچه(2365 متر) تقریباً یکسان است  ولی در طول راه چند پستی و بلندی وجود دارد که مرتفع ترین نقطه آن بالای گردنه ای موسوم به گردنه «پنبه کار» است. یکی از عشایر محلی در این مکان چادری بر پا کرده چادری شبیه به سیاه چادرهای عشایر که با سایه‌ای که فراهم ‌آورده، مکان مناسبی برای تجدید قوا برای ادامه راه است. (ایستگاه تقویت بونییه )  استراحت کوتاهی نموده و گلویی تازه کرده و به راه ادامه میدهیم

پستی و بلندی های مسیر را در نمودار می توان دید.

 از گردنه پنبه کار ، با یک شیب تند باید به کف دره‌ پایین رفت ،پس زمینه  ، تابلویی زیبا از نقاش زبردستی است که در جلوی چشمانت به تصویر کشیده شده و مسیر راه در کوه مقابل گم میشود ، باعث کندی حرکت شده .در پایین دره چشمه‌ای با آب خنک و گوارا وجود دارد که سازه‌ای از سنگ و سیمان برای جلوگیری از آلوده شدن آب آن ایجاد شده است.چادر نیرو انتظامی و لمکده ای در کنار آن نیز دایر است

از این محل به بعد ،  مسیر شیب نسبتا کمی دارد و پیمودن آن آسان‌تر است. در همین مسیر چشمه‌ای با برون ده آب بالا و خنک تر و گوارا تر از چشمه قبلی در ارتفاعی بالاتر از سطح جاده از دل صخره‌ها می‌جوشد ، درخچه های تمشک صحنه‌ای بدیع از قدرت طبیعت را پیش روی بیننده قرار می‌دهد. این جاده به گردنه‌ای به نام گردنه گهر یا گردنه خدا قوت منتهی می‌شود با توجه به پایان رسیدن ذخیره انرژی در مسیر طولانی پشت سر گذاشته شده و اینکه اغلب افراد در کنار این مسیر می‌نشینند تا استراحت کنند و روندگان راه را با گفتن خدا قوت و خسته نباشید تشویق به ادامه راه می‌نمایند و از طرف دیگر افرادی که از دریاچه‌ باز می‌گردند نیز اقدام به همین کار می‌نمایند باید گفت اسم بی‌مسمایی هم نیست. پس از 4 ساعت راهپیمایی بالاخره ساعت 13:00 با عبور از گردنه گهر و طی مسیر کوتاهی به دریاچه رسیدیم. تعدادی از همنوردان که جلوتر از ما طی مسیر میکردند ، ساعتی زودتر رسیده در کناره ای از دریاچه زیراندازهایشان را پهن کرده منزوی گفته: آنجا که باید دل به دریا زد ؛همینجاست.و ما بی تاب به آب زدیم.کودک وار به سرو روی هم آب می پاشیدیم و کلی سر و صدا به راه انداختیم.چه کیفی داشت آب بازی.!دوباره کودکی به سراغمان آمده بود و فراموش کرده بودیم که یک آدم بزرگیم ..هر از گاه سر ها را بالا گرفته و قله را به تماشا می خواندیم..چه شکوه و عظمتی...!. اگر چه این دریاچه در دامنه اشترانکوه قرار دارد ولی صعود به قله های آن از سمت دریاچه تقریباً ناممکن است و از سمت شمالی آن صورت می گیرد. امکان فرود از سمت دریاچه به سختی و همراه با ریسک است و تا بحال تلفات جانی به همراه داشته است .آب ورودی دریاچه از چشمه های دامنه اشترانکوه تامین می شود و پس از سرریز از آنها به سمت دره ای به نام دره «نی گاه» جریان پیدا می کند و در نهایت در پایین دست شهر دورود به رودخانه سزار که یکی از سرشاخه های رودخانه «دز» است می ریزد . در کنار دریاچه ساختمان حفاظت محیط زیست و نیروی انتظامی مستقر است بد نیست بدانید که دریاچه دارای مجموعه ای از گونه‌های ماهیان سردآبی نظیر قزل آلا، ماهی رنگین کمان، ماهی خال قرمز و... است

اما بالاخره باید از آب ها و خواب ها بیرون آمد.نهار خوردیم ساعت 16:00 پس از ساعتی استراحت و صرف ناهار بار و بنه را جمع کرده و از سر بالایی طاقت فرسای پنبه کار بالا رفتیم.و بعد ادامه پیاده روی.ساعت19:30به سرچشمه رسیدیم سریع بساط چای را آماده نموده  و بعد از نوشیدن چای سوار بر مینی بوس به سمت دورود حرکت کردیم .نماز مغرب و عشاء را در مسجد محله بحرینی ها خواندیم سپس به سمت خرم آباد راه افتادیم ساعت 23:00 در پارک بوستان شهر خرم آماد خرآمیدیم و روز بعد برنامه بازدید از قلعه فلک الافلک داشتیم .   

برگشت شنبه 16/05/1389 ساعت 11:00 از خرم آباد :

ساعت 11:00 همگی سوار بر مینی بوس دل جاده را رو به مشهد میشکافتیم تا مسیری که سه روز قبل نیمی از ایران را گذرکرده تا بوسه ای بر سقف آسمان لرستان بزنیم پیموده بودیم حال با غرور از فتح و پیروزی مجدد طی میکردیم.

لحظه ای چند بر این لوح کبود                          نقطه ای بود و دگر هیچ نبود

و به راستی که در مقابل عظمت پروردگار عالم  کوه ها و صخره ها و یخچال هایشان و ما نقطه ای بیش نیستیم.

ساعت 21:00 سر به آستانه مبارک حضرت معصومه(س) گذاشتیم و سپس برای تکمیل شدن اوج این سفر شبانگاهان را تا سحر در مسجد مقدس جمکران به نماز و عبادت گذرانده و سجده شکر بجای آوردیم ظهر روز یکشنبه 17/05/1389  نیز در بارگاه  شاه عبدالعظیم نماز به پا داشته ومرقد سه امام زاده را زیارت کردیم . ساعت 17:00 تهران به قصد مشهد ترک کردیم و  ساعت 7:00 روز دوشنبه 18/05/1389 مینی بوس در مقابل دانشکده علوم اداری و اقتصاد  متوقف و سفری یک هفتگی ر همنوردان با صعود افتخار آمیز به قله 4250 متری اشترانکوه به پایان راه خود رسید .    

رمز رمضان

بار دیگر نسیمی خوش از دور بر مشام می رسد و آواز و ترنم زیبای بهاری بانگ دعای افطار وسحر گوشها را می نوازد و شور و شوقی در محیط ایجاد شده است. دید و بازدیدهای خانوادگی و همسایگان و بر پائی سفره های افطار و آشتی کنان خیلی ها که با هم قهر بودند و برقراری مودت و دوستی بین روزه داران تنها بخشی از نعمات بی کران الهی در فرا رسیدن این ماه پر برکت است که صدای قدوم دل نشینش چنان روح را می نوازد که گوئی انسان تازه متولد شده یا اینکه جهان رنگی نو به خود گرفته است *

براستی چه رمز ورازی در حصول این ماه عظیم نهفته است که اینچنین شادابی در هر کوی و برزنی مشاهده می شود ماهی که ظاهرش چیزی جز گرسنگی و تشنگی و ضعف در بر ندارد و درآمد آن نیز خستگی و کوفتگی را سوغات خواهد آورد . اما یک نیروئی وجود دارد که انسان این تشنگی و گرسنگی را به جان میخرد و همچون صیادی دل به دریا زده تا صیدی گرانقیمت از دریای بیکران نصیبش شود

وقتی انسان در طول یک سال چنان زندگی کند که یدک روحانی و جسمانی او متاعی ارزشمندرابدنبال ندارد و کوله بار عمل وی او را بسوی سعادت رهنمون نسازد حال که چنین موهبتی نصیب او میشود چنان مسرور سر زنده خواهد بود که ترنم نغمه های رمضان را به هیچ قیمتی از دست نخواهد داد و رمض و سوز جسم و صیقل روح را به جان و دل می خرد تا راه سعادت را بیابد *

رمضان ماه آشتی با خود است ماه خود یابی و خود شناسی و خود باوری و درک وجود هستی و وظیفه ای که انسان در برابر جهان هستی و خالق کائنات دارد پس چگونه میشود که انسان راه نجات را بیابد وبه آن چنگ نزند و سراسیمه متصل به آن نشود وقتی که نام رمضان می آید به یکباره توجه انسان به پیرامون و نقش خود در آن را در پیش رو می بیند و آنچه که می باید بود و الان خود را در آن مقام نمی بیند و حال این امتیاز و موقعیت برایش فراهم شده است تا در سودای دنیا ضررهای خود را در معامله با خدا به منفعت برساند

ماه رمضان درهای رحمت حق باز است و هیچ کس را عتاب و خطاب نمیکند و ماموران عذاب الهی نیز ابزار کار خود بر زمین نهاده اند وگوش بفرمان حق تا خطای انسان را با قدرت ستار العیوبی خدا لا پوشانی کنند اما به شرط اینکه انسان خود طالب این سوداگری باشد

برای مثال: دیده اید در مجلسی بزرگ تعدای افراد می آیند که کسی آنها را نمی شناسد و برخی دیگر که کسی کاری به آنها ندارد. نه مورد مواخذه قرار می گیرند و نه در جمع دعوت میشوند اما برخی از همین ناشناسان بخودی خود وارد معرکه شده و با معرفی خود در میان جمع جایگاهی پیدا میکنند *

ماه رمضان نیز اینگونه است مجلسی بر پاست و سفره ای برقرار و هر آن کس که خواست خود را وارد این مهمانی میکند و اگر هم نرفت کسی جز او ضرر نخواهد کرد *

سوال ایجاست که چرا با سوختن و جریمه جسمانی باز دلخوش به این ماه هستیم .جواب آسانی دارد .مگر هدف از خلقت چیزی جز عبادت پروردگار و رسیدن به کمال بودوهست؟.قطعا خیر.اما زندگی دنیا وحب شهوات ودوستی متاع پر زرق وبرق دنیوی و حب جاه و مقام چنان ما را به خود جلب کرده است که از وظیفه اصلی باز مانده ایم اگر وضع به همین منوال پیش برود راهی جز ضلالت وگمراهی نصیب ما نخواهد شد و این رمضان است که ماه هدایت ماه سعادت و ماه آشتی کنان با خدا است تا آنچه که باید باشیم را دو باره تجربه کنیم

بقول شاعر یزدی: از خدا عذر خطا خواه که پیش کرمش *

                                             گر گناه تو بود کوه کم از کاهی هست *

یا در جائی دیکر آمده است که :

توبه شکستی بیا هر آنچه هستی بیا *

                                           که عفو کردن بود در همه دم کار ما *

ود یگر :

 ره نبردیم فلانی به سراپرده غیب *

                                           گو نبستند در صومعه در گاهی هست *

با این مضامین در می یابیم که ماه رمضان ماه از نو شروع کردن است و ماه دور ریختن پلیدیها و جمع کردن حسنات و نیکیها و خوشا بحال آنان که در خورجین اعمال خود حسناتی را از قبل ذخیره داشته واز موضع رفاقت و دوستی به درگاه حق گام نهاده اند و به عبارتی خانه زاد درگاهند ولی اگر هم این امتیاز را نداشتیم  مایوس نشده و آغوش باز رحمت حق را با دیده رمضانی خود ببینیم و در آن آغوش جای بگیریم تا از غافله رستگاران عقب نمانیم انشاء الله

گوشه هایی از وصیت نامه شهید چمران:

به خاطر عشق است که فداکاری می کنم. به خاطر عشق است که به دنیا با بی اعتنائی می نگرم و ابعاد دیگری را می یابم. به خاطر عشق است که دنیا را زیبا می بینم و زیبائی را می پرستم. به خاطر عشق است که خدا را حس می کنم، او را می پرستم و حیات و هستی خود را تقدیمش می کنم.

عشق هدف حیات و محرک زندگی من است. زیباتر از عشق چیزی ندیده ام و بالاتر از عشق چیزی نخواسته ام.

عشق است که روح مرا به تموج وا می دارد، قلب مرا به جوش می آورد، استعدادهای نهفته مرا ظاهر می کند، مرا از خودخواهی و خودبینی می رهاند، دنیای دیگری حس می کنم، در عالم وجود محو می شوم، احساسی لطیف و قلبی حساس و دیده ای زیبابین پیدا می کنم. لرزش یک برگ، نور یک ستاره دور، موریانه کوچک، نسیم ملایم سحر، موج دریا، غروب آفتاب، احساس و روح مرا می ربایند و از این عالم به دنیای دیگری می برند … اینها همه و همه از تجلیات عشق است