در ادامه معرفی بچه های جنگ از داش منشهای ،بامعرفت و با مرام شروع کردیم

 بخاطرهمون ادا نکردن " ع " از مخرج،موقع سلام علیکم و نداشتن انگشتر عقیق ......           

 با اخم بیرون را نگاه میکرد و زیر لب استغفار مینمود و برای خدا توضیح میداد  که :

  تمام این گناهان بخاطر دلبریان است ! و به ملک کاتب  هم میگفت :تا در نامه عمل من حتما بنویسد...!

مثل آدمهای پر توقع ، نا فهم ، که میخوان همه مثل اونا باشن،مثل اونا فکر کنن و زیرعلم اونا سینه بزنن  ولا غیر !

 خود را، کلید داربهشت ومسئول رسیدگی به پرونده اعمال بندگان خدا میدانند!!!!!!!!!!!!!!

خدا کند که همین محال را هم در فرض مثال درست انجام دهند! خطای فرزند و آشنای خودش را نمیبیند و از درب پشتی بهشت، میفرستش داخل !    ولی خدا نکند کسی که منتقد اوست، پایش را کج  بردارد ... وامصیبتا ...  

این دلیل حماقتی بزرگ است !

 من چفت راننده بودم، خیلی هم ذوق میکردم از اینکه کنارش نشستم، ولی به لحاظ مسئولیتی که داشتم ، جوری که دلم میخواست، نمیتونستم محبت وعلاقه ام رو بهش ابراز کنم، توی دلم به خودم قول میدادم، عجله نکن  انشاء ا... بعد از مأموریت، توی مشهد بیشتر باهاش دوست میشی ....

وعده ای  که هیچگاه محقق نشد!!    

به این دوست الهی قلبی. درگوشی گفتم :اگه تو یک تخلف ازش دیدی زود بمن بگو،تا از همون جا  برش گردونم !

 اما فایده ای نداشت،بخاطر ظاهرش، اعمال خوبش را هم نمیدید،هر کار خوبی میکرد نزد او چشمگیر نبود !              

درخصوص مأموریت و امور جاری گردان با همدیگر صحبت میکردیم،انگار راننده نمیشنید، فقط حواسش به رانندگی اش بود،هیچ اظهار نظری نمیکرد،حتی با نگاه عکس العملی نداشت .                                                                                             

 *این حالت خوب را در کمتر راننده ای دیدم *

به دوست الهی قلبی.این حالت خوب راننده داش منش  رو یادآور شدم. گفتم : ببین ،حال میکنی ! چقد  تو  خودشه !

 خواستم  یخاش آب  شه! تا مگه  یه گوشه چشمی هم به این طفلکی بندازه! اما گیر داده بود به ظاهرش ول نمیکرد!

گفتم : آخه من هم که ظاهرش رو تائید نمیکنم،ولی کارای خوبی داره ! این نامردیه ، آدم بخاطر یک تجدیدی، طرف رو مردود کنه ! این رسم برخورد نیست ، تو میخوای خوب کنی یا بدتر! این جوون خیلی زمینه مساعد داره ،

گفتم بیا از همین الان تو ضعفاشو بگو. من قوّتاشو،تو تخلفاّتشو بگو، من تحولاتشو،( تجسس نه) ظاهرش روهم بی خیال شو! باشه؟

  برو که رفتیم ! ببینم  کدوم یکی برنده میشیم !!

*تا الان   1 - 0  به نفع من ! *

هنوز مسافتی رو نیامده بودیم ،با متانت و همون نوع گویش داش منشی خود گفت:

 **ببخشید برادرا** ،  پشت صندلی کلمن آب سرده . اینجا هم یک هندوانه ! هر وقت تشنه شدید و خواستید، بخورید !

تشکر کردم  و به دوست الهی قلبی گفتم : دیدی!هنوز زمانی از آشنایی ما نمیگذره، لفظ  داداش  شد  برادر.** 2 – 0 به نفع من**

آب سرد و میوه خودش را هم تعارف کرد و معرفت بخرج داد.  *** 3 – 0  به نفع من ***

هیچ حرفی برای گفتن نداشت ! نه تایید کرد  و نه رد کرد !

ولی،   امان ازتعصب بیجا !    امان از کوته فکری !    امان از.... 

هر چه میکشیم  از این نوع نگاه است.

نزدیک اسلام آباد غرب رسیدیم ، گفتم : یه  جا نگه دار،تا اتوبوسا رو کنترل کنم ،  یه   وقت عقب نمونن....

در ورودی شهر اسلام آباد کنار درختان راست قامت و عمودی سپیدار ایستاد....

پیاده شدم و به دور دست جاده چشم دوختم  تا اتوبوسها برسن

و همه با هم برویم طرف کرمانشاه....

ادامه دارد....