محفل مهتابی نهر خین

در جوار گلزار شهدا ، بهشت امام رضا علیه السلام

پنجشنبه ?? تیر ماه ???? برگزار شد

در سالگرد فرمانده و معاون گردان غواصی یاسین

به روایت تصویر

مردان کوچک ، بزرگی به عقل است ، نه به ..................

این است ، کار مضاعف ... ، میشناسیدش ؟

آقا هاشم مسعودیست، دوربین فیلمبرداری رو دادم بهش تا فیلم بگیره ، ولی هر وقت دیدمش ،کاری

دیگه ای میکرد ، مثل الان

   اینان ، هیچکدام جنگ را ندیده اند ، اما عاشق تر از ،خیلیها که ، در روزگارانی رزمیده اند !!!!!!!!!!!!

آقا رشید حاجتمند ، مخلص ، عاشق ، مسئول امور صوتی بود ،

خدا وکیلی عجب دستگاه صوتی رو تدارک دیده بود، دیونه . محشر بود

 آقای رضایی ، فیلمبردار ، دمش گرم ، تموم امکانات رو آورده بود تا بهترین تصویر ها رو بگیره

از دوستان جبهه ست، خوش برخورد و مطیع . 

مجری برنامه

آقای حمیدرضا صدوقی،نویسنده و هنرمند و رزمنده ی دیروز ، همرزم شهیدان کاوه و ظریف

کاروان در کاروان رفتند ، باری ماند و من ، ..............

به چه چیزی می اندیشد ، بدرستی که اینجا مکان تفکر است..........

تمام گرفتاری بشر ، از عدم تفکر است ، از غفلت است . غفلت از آخرت ، قیامت و محشر  

  شاعر دلسوخته بسیجی،حاج رحیم چهره خند

حاج صادق آهنگران ، با همان نفس و صوت زیبا

که در فضای گلزار بهشت امام رضا علیهالسلام  طنین افکن شد و هر دل شهدایی را آتش زد   

بعد از مراسم ، نشستیم با دوستای قدیمی که خیلی وقته ندیده بودمشون ، یه کپی زدیم ....

بیاد نماز آخر غواصان گردان یاسین و نوح در عملیات کربلای ? 

*******************************************************************

عکاس : رزمنده و جانباز ، حسین کامشاد

تمام عوامل برنامه از مجری تا راوی و شاعر ،فیلمبردار و... همه از رزمندگان و ابثارگران جنگ بودند

درد عشقی کشیده ام که مپرس ******زهر هجری چشیده ام که مپرس 

ازگردان غواصی یاسین کسی نمونده بود ،خیلی ها توی عملیات کربلای 4 و 5 رفته بودن

مونده بودن آقا جلیل و آقا رضا سمندری

فرمانده و معاون گردان  تک و تنها .....

نه از امیر نظری خبریست ،و نه از حسن شاد

صدای خنده ها و شوخی های محمدرضا کرابی هم بگوش نمیرسه 

 تیر ماه سال ???? ، جبهه های غرب ، شهر ماووت عراق 

 شلمچه کجا  !!!  شهر ماووت کجا !!!

آقا جلیل و آقا رضا ، دو یار واقعی و قدیمی کنار هم ،توی خط

یک عمر با هم بودن ، از محله ی طلاب مشهد تا اوائل جنگ و واحد تخریب و الان هم گردان یاسین

مگه آقا جلیل بدون او میتونه کاری کنه ، آقا رضا هم دلش نمیاد ، فرمانده رو تنها بذاره

برا همون هم بعد شهادت آقا جلیل ، در حالی که مجروح شده بود و میخواستن به عقب تخلیش کنن

قبول نکرد ، با پای مجروح ، از اورژانس ، به خط مقدم برگشت ، چند روزی طول نکشید، رفت پیش آقا جلیل

الان هم توی بهشت امام رضا علیه السلام قطعه ?? ردیف ?? شماره ?? کنار هم هستن

فرمانده و معاون توی سالگرد شهادتشون ، یه میهمونی راه انداختن و همه گردان رو جمع کردن  

نمودنم چی شد ، ولی هر چی هست ، دست خودشونه

آقا جلیل،به صدقه سری آسمونیا ،ما زمینیای غفلت زده رو هم دعوت کرده

عصر پنجشنبه ??تیر توی گلزار شهدا بهشت امام رضا علیه السلام

*******************************************************************************

محفلی برپاست ،  اینبار میزبان شهیدانند و ما میهمان

گنهکاران را در این محفل راهی نیست ، اما پشیمانان را میپذیرند 

حالا تو هستی و خدا و شهیدان 

هر آنچه در دل داری بدون هیچ نگرانی بازگو  ، عقده ی دل بگشا ، که نامحرمی در این جمع نیست 

ما که بی تاب شهیدان بودیم  

اینک یاران آسمانی دست بسوی ما دارند ، تا دستگیرمان شوند

این بهترین فرصت است تا از غبار قدمهایشان مشتی به غنیمت برداریم و توشه ی حرکتهای آینده کنیم 

حاج صادق آهنگران،آمده است،صوت صدایش روح و جان عاشق را به قتلگاه فکه،شلمچه،طلاییه.... میبرد

حاج رحیم چهره خند ، همان که اشعار با سوز و گدازش ،هر دل سنگی را آب میکند

شهیدان بی هیچ کلامی مهربان و آرام نگاهمان میکنند و به حرفهایمان گوش میدهند

یارانمان همه آمده اند

به آنها که بی تاب شهیدانند ، خبر  دهید

شهیدان ، آقا جلیل و یک گردان نیروی غواص چشم به راه ما هستند

به راستی پیام این محافل در این ایام ، چه میتواند باشد؟؟؟   

سلام بر دوستان برادر . و برادران دوست. 

خدای رحمت کند آن انسانهایی را که مرا  با تذکراتشان  از غفلتها میرهانن

چقدر این آدمها خوبن ،

پرسید  :      دوست بهتره ، یا برادر .  

پاسخ داد :  برادری که باهاش دوست باشی

من از تموم اونایی که به حقیر تذکر میدن و عیوبم  رو ، همچو  هدیه ای تقدیمم میکنن، صادقانه متشکرم

امروز عصر ، در دفتر یادمان یاران شهید ، پشت کامپیوتر نشستم ، و هنوز فکر نکرده بودم که براتون چه بنویسم

چون من قبلش یه توسلی به یاران شهیدم میکنم و اونا هستن که به دلم میندازن،ازکجا وچی بنویسم

یه مرتبه ، چشمم به صفحه گوشی تلفن همرا ه افتاد ، پیامک رو که خوندم ، اول جا خوردم

چون نوشته بود

بسم رب الشهدا و الصدیقین

اما بعد دیدم نوشته :

جناب آقای دلبریان ، بیست هفتمین سالگرد ورود شما را به واحد تخریب ، تبریک و تهنیت عرض میکنم

از دوست داران شما در بسیج خراسان

علیرغم اینکه حقیردائم با سخنان شهداوتاریخ جنگ مانوس هستم،اما خیلی چیزها رومثل همین،یادم میره

این پیامک ، در چند کلمه ، با دل من چیکار که نکرد ، واقعا بهم ریختم ....

ضمن دعا در حق این عزیز ، دلم رفت به همون دوران .روحم  پر کشید به سرزمین گرم که نه ،داغ خوزستان.

اهواز - واحد تخریب - قرارگاه شهید وزین - پنج طبقه ها مقر لشگر ?? امام رضا علیه السلام ، تیرماه سال ??

یادش بخیر و همیشه در جانم زنده باد.

جمع بچه های عارف تخریب ، اینکه میگم عارف ، زبون بازی نیست ، والله عارف ، عجب عرفایی بودن ،

عارفانی عاشق و عامل ، مردان کوچک و عالمانی عاقل ، سربازانی جان برکف و مطیع

جمع باصفای جوانان رزمنده واحد تخریب . سفرهای بابرکت و پاک .ظروف ساده ی رویی 

من همچو  زغالی سرد و خاموش ، در کنار اونا که قرار گرفتم ، گرمی وجودشون ،کم کم  منو  هم روشن کرد

آتشی که دیگه خاموش نشد ، گرچه خیلی زمان  گذشته ، اما همچنان  ناخالصی های روح و جانم ، فقط در

اون آتیش میسوزه 

هوای داغ اهواز ، توی بیابون ، زیر گرد وخاک و بادهای داغ خوزستان ، نه کولری ، نه سایه ای ، 

امکانات صفر بود

بچه ها زیر یک چادر برزنتی ، که مثل تنور داغ  شده بود و نور خورشید همچون پریمز به سقف چادر میتابید

هیچ چیز نداشتیم که ازگرمای هوا و از اون داغی کم کنه ، بین ما و آتش خورشید،یک لایه نازک برزنت بود

نیروهای یک واحد خط شکن و حساس در یک لشگر ، داخل یک چادر مستقر بودن ! !! 

توی عکسام گشتم ، عکس  اون چادر رو  که نشون دهنده ی وضع بچه هاست ، براتون گذاشتم  

جمع با صفای رزمندگان واحد تخریب.سر یک سفره در کنار فرمانده لشکر و فرمانده تخریب شهید نظافت. و شهیدان علیرضا نوراللهی . محسن نوکاریزی .پدر دو شهید حاج آقای صادقی .اهواز . تیر ماه سال ????

از اذون صبح که پا میشدن،بعدنمازجماعت و خوندن دعا ،کسی نمیخوابید

مراسم صبحگاهی بود ،با لباس نظامی ،پوتین ها پوشیده ، به خط میشدن ،

و مثل پادگانهای نظامی بعداز قرائت قرآن ،نیایش ، پرچم بالا میرفت و بلافاصله دو صبحگاهی آغاز میشد،

اینقدر میدوُندن ،که عرقت در میومد 

بعدهم پای تانکرای آب یک آبی به سرو صورت میزدن ، مینشستن سر سفره صبحانه ،بیشتر روزا پنیر با نون

بیات و خشک بود ،که حتما باید با چای شیرین میخوردی،والا از گلوت پایین نمیرفت

بعد هم کلاسهای آموزش و یا کارهای خدماتی شروع میشد ،بچه های واحد تخریب یک روز هم بیکار نبودن

توی اون هوای گرم ،اگه شانست میگرفت اون روز یخ میآوردن ، تا ظهر ،فقط  آب سرد بود که میخوردن،

بعضی روزها هم ،هر چی چشم میکشیدن، از یخ خبری نبود ، آبهای گرم تانکر رو باید میخوردن   

ظهرهم،نهارعدس پلو ،یا یک غذایی که بیشتر وقتا باب دل نبود،میدادن ،باید میخوردن،والا گشنه میموندن 

بشقابهای کج و کوله ی رویی، هر دو نفر یکی ، با لیوان های قرمز دسته دار پلاستیکی ،

که گاهی بعنوان ظرف ماست هم ازش استفاده میکردیم

این فقط گوشه ای از یک روز آروم و بی خطر بود ، مانورهای شبانه ، انفجارات ، آموزشها ، عملیاتها بماند

براستی در دل اون همه سختی و رنج و مشقت ،چی بود ، که امروز غبطه ی اون  روزها رو میخوریم؟؟؟؟؟ 

یک تلنگر ، یک یادآوری ، از کلاس درس شهیدان

با سلام و احترام محضر شما خوبان

دیروز جمعی از خواهران دبیرستانی ناحیه ? آموزش و پرورش مشهد که امسال زائر شهدا ، در 

سفر راهیان نور  بودند

 به دفتر یادمان یاران شهید

 که به یاد شهدای غواص گردان یاسین و فرمانده باصفایش آقا جلیل محدثی تاسیس شده ،آمده بودن

 پس از توضیح در مورد دفتر یادمان و ماموریتی که دنبال میکنیم ، حسب  تقاضا و درخواست گوشه هایی از زندگی

غواصان رو تعریف کردم

گفتم : اگه بعد از گذشت چندین سال ما داریم نحوه ی جنگیدن بچه های جبهه رو تعریف میکنیم که چطوری

توی اون آبهای سرد ، در فصل زمستون با کمترین امکانات ، بدون هیچ گله و نق نقی  آموزشهای سخت غواصی رو

دیدن و  ? سال در سخترین شرایط  ایستادن ، از هستی خود مایه گذاشتن و دفاع کردن

همه ی این عملیاتهای بزرگی که این انسانهای ضعیف الجثه انجام دادن

در سایه ی انگیزه ، فکر و جهان بینی الهی بود

امروز ما از روایت فیزیکی جنگ ، به دنبال معرفی و ترویج اون فکر و نگاه هستیم

امروز باید همه ی ما در راهی که شهدا جلو پایمان گذاشتن حرکت کنیم

شما خواهران قدر خود را بدانید، شما از مردان به بهشت نزدیکترید ، اگر به مقام وجایگاه خودتان عارف شوید

همین چادر سر شما ، خیلی  ارزش دارد

من در زمان جنگ وقتی وصیت نامه شهدا رو میخوندم و میدیدم چقدر بر رعایت حجاب تاکید میکنند ، تعجب

میکردم ، اما امروز  به آن تاکیدات واقف شدم ، ادامه راه شهدا یکیش همینه

تمام بدبختی بعضی به اینه که ایمان به غیب ندارند

یکی از عناصر مهم در وجود بچه های جنگ ،خصوص شهدا ،  ایمان به غیب بود

یعنی باور کنیم ، دنیا حساب و کتاب دارد ، دنیا صاحب دارد ، ما وسیله ایم ، ما در این دنیا مسافریم

هر کاری چه خوب و چه بد ، در خلوت و یا جلوت ، باید تا ذره ی آخرش حساب پس بدیم 

مثال:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

اگه تموم مغازه ها رو  باز بذارن ، خصوص طلا فروشیها رو ، که شما خانوما علاقه عجیبی به این

فلز دارین  و بگن ، آزادید ، هر چقدر میخوای بردار ، فقط بدُون ، یه دوربینی هست ،که دقیقا  همه چیز رو ثبت

میکنه و در آخر ماه ماموران قوی ،خشن و قاطع ، میان ، یقه تو میگیرن و تا قرُون آخرش باید بپردازی

والا  یک عضو بدنت رو قطع میکنن   یا خانه ات رو میگیرن و خلاصه از دستشون خلاصی نداری 

شما رو به خدا ، به من بگید ، چه کسی حاضر میشه بی حساب کتاب چیزی برداره؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

فکر و نگاهی که اگر در هر انسانی باشد، توی شلمچه هم نباشد ،مثل همون شهدا ، زندگی میکند .... 

اینایی که گفتم و خواهم گفت ، همش معنی و تفسیر آیات قرآن است،اما به زبون روان و خودمونی،در قالب مثال